Οι δύο θεωρητικοί, ακολουθώντας διαφορετικές διαδρομές, κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα: ότι το αληθινό περιεχόμενο του σοσιαλισμού είναι η πλήρης διαχείριση της εργασίας από τους ίδιους τους εργάτες.

Η πολεμική αυτή καταδεικνύει τη διαφορά ανάμεσα στον ασθμαίνοντα κόσμο της ιδεολογίας, από τη μια, και τον ζωντανό κόσμο της πράξης που παλεύει εδώ και τώρα για αυτοκαθορισμό, από την άλλη.

Η εμπειρία της Βενεζουέλας αποτελεί ένα πολύτιμο δίδαγμα για τον τρόπο που οι εθνικοποιήσεις μαζί με το κίνημα για τον εργατικό έλεγχο έχουν επιδράσει στις κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες.